çizgiler hep yormasını başardı yüzdeki tebessümü de kalpteki çocuğu da... bir çocuktan inatla 1şey istemek ne kadr zordur dimii.. ben hergün susmaması için ona yalvardım o hep sustu.. susmak ne demek ?
bilen var mı...
hayat a karşı susmak, yaşama karşı susmak nasıl birşey ?
tozlu camların arkasından dışarıdakı çocuklara bakmak gibi, kar yağarken cıvıldayan çocuklara o puslu camlardan bakmak gibi..
dahası mı; dahası yanndan koşarak giden insanlara, tekerlekli sandalyeden bakmak kadar acı...
öyle bir yorgunluk ki; o benı kötürüm bıraktı..
kendı kendımı yorgunluğumla savaşmaktan yorulup mahkum ettım dört duvar arasına... sevgiler yaşanmak içindi, yaşamım yok..aileler ayakta durabılmek içindi ,duramıyorum.. dostlar seni sensiz bırakmazdı ama bn benı bnsız bıraktım.. suçlu kım düşünceler mi.. bn mi.. çizgiler mi... neyı sılmelıyım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder